Park tężniowy

Park Tężniowy został urządzony w latach 1907-1908 po przekształceniu założonego w XIX wieku ogrodu spacerowego w pobliżu tężni nr 1. Jest to obecnie największy park w uzdrowisku (powierzchnia około 39 ha) i ze względu na sąsiedztwo tężni, które wpływają na specyficzny mikroklimat tego miejsca, posiada walory parku uzdrowiskowego. Jego powstanie sugerował Tytus Chałubiński już w 1852 roku podczas wizytacji uzdrowiska. Można tu wdychać powietrze przesycone solą. Teren okołotężniowy ulegał kilkukrotnym przekształceniom.

Najstarsza część rozciąga się od placu Gdańskiego w kierunku tężni nr 1. Ten obszar służy głównie spacerom i wypoczynkowi. Od południowego zachodu znajduje się odizolowany gęstym drzewostanem główny ciąg spacerowy, tzw. deptak. Wejście do parku od placu Gdańskiego podkreśla zegar kwiatowy zaprojektowany w latach 30. XX w. przez Zygmunta Hellwiga. Jest to klomb kwiatowy założony na niewielkim wzniesieniu. Zróżnicowane kolorystycznie rośliny tworzą cyfry oznaczające godziny i wypełniają pole tarczy. Zmieniana co roku kompozycja wymaga użycia około 25 tysięcy roślin. Stylizowane na wzór XVIII-wiecznych „indeksów” zegara wieżowego wskazówki są ruchome. Mechanizm zaprojektował inż. Jan Hibner. Ścieżki prowadzą obok rozległych trawników (jeden z nich mieści się na terenie zasypanego stawu) do centralnej części, którą stanowi owalna aleja sędziwej lipy drobnolistnej, otaczająca odsłonięty w 1961 roku pomnik Stanisława Staszica, dłuta Edwarda Haupta. Rosną tu różne gatunki drzew z przewagą liściastych: dąb czerwony, dąb szypułkowy, wielopniowy grab pospolity, jarząb mączny, jesion wysoki, klon jawor, klon srebrzysty, lipa krymska, lipa szerokolistna, perełkowiec japoński, wiąz szypułkowy. Wśród krzewów tu występujących znajdziemy stare okazy karagany syberyjskiej zwanej „żółtą akacją”, amorfę krzewiastą, jaśminowce wonne, suchodrzew tatarski. Około 1/3 drzewostanu stanowi cenny starodrzew, a wiele okazów osiągnęło rozmiary pomnikowe.

W latach 30. XX wieku z inicjatywy Stowarzyszenia Lekarzy Zdrojowych pomiędzy tężniami powstał Park Zdrowia. Jego projekt opracował dr Tadeusz Chrapowicki. Jednym z elementów był nowoczesny basen solankowy czynny w latach 1932-2001, obecnie w ruinie (własność prywatna). Zaprojektowali go Romuald Gutt i inż. Aleksander Szniolis. Wokół modernistycznej pływalni urządzono: plaże, boiska, place do ćwiczeń i gier ruchowych, solaria. Bliżej tężni nr 1 powstał ogródek jordanowski z huśtawkami oraz basenikiem ozdobionym żabkami. Po ostatniej rewitalizacji od strony ul. Tężniowej pojawiły się nowe nasadzenia, podświetlane fontanny, zbiorniki wody, boisko wielofunkcyjne, siłownia na wolnym powietrzu, plac zabaw i kawiarnia. Można wygodnie spacerować wzdłuż tężni po nowej nawierzchni lub wypocząć na jednej z wielu ławek i delektować się dobroczynnym aerozolem. Z kolei teren dawnego parku Tysiąclecia przy ul. Staszica służy obecnie aktywnemu wypoczynkowi. Powstały korty tenisowe, ścianka wspinaczkowa, park linowy oraz kawiarenka. Dużą atrakcją jest Wodny Plac Zabaw im. Heleny Prawdzic-Kuczalskiej z basenami.

Pomiędzy basenem a tężniami nr 2 i 3 rozciąga się teren w większości zadarniony, który jest dobrym miejscem do zażywania kąpieli słonecznych. Niewiele tu drzew, a srebrzystymi liśćmi wyróżniają się oliwniki wąskolistne otaczające budynki zabytkowej hydroforni i źródła solanki nr 17, gdzie w sezonie można napić się wody mineralnej „Krystynka”.